Mesai

Gönderi fotoğrafı: kronometreler | © Pixabay

Zaman aslında şu an das Herkesi sadece kendi geçiciliğinin farkına varması gereken değil, aynı zamanda kıtlığı nedeniyle en çok biz insanları endişelendirmesi gereken, ancak onu en iyi nasıl öldüreceğinizle değil, onu kendiniz için en uygun şekilde nasıl kullanacağınızla ilgili bir konu.

Başlamak için eski bir sözden alıntı yapacağım.

Akan nehir değil, sudur. Zaman geçmiyor, biz geçiyoruz.

Çin atasözü

Her şeyden önce profesyonel olarak, "zaman" konusunu varoluşsal bir şekilde ele almak zorunda kaldım, çünkü zaman işimin temel kriterlerinden biri ve nihayetinde en önemli kriterlerden biri.

Şaşırtıcı bir şekilde, binlerce yıllık bu bilgi, genel olarak kendini gösterememiştir ve zaman kaybı, doğamızın ve çevremizin aynı derecede sınırsız ve anlamsız tüketimini bile yenmektedir.

Sadece sizi sevindirmekle kalmayıp aynı zamanda daha fazla düşünmeye teşvik etmesi gereken konuyla ilgili küçük bir şiir koleksiyonuna giriş olarak, bir şiir sunuyorum. Gottfried Keller1849'da şiirinin bir sonraki erken versiyonunda her şeyi çok başarılı bir şekilde ifade eden .

zaman çalışmıyor

Zaman ilerlemiyor, duruyor
Onlardan geçiyoruz;
O bir kervansaray,
Biz içerideki hacılarız.

Şekilsiz ve renksiz bir şey,
bu sadece şekil alır
yukarı ve aşağı daldığın yer
Tekrar eriyene kadar.

Bir damla sabah çiyi parlıyor
Güneş ışınlarında -
Bir etiket bir inci olabilir
Ve yüz yıl - Hiçbir şey!

Bu beyaz bir parşömen
Zaman ve herkes yazıyor
En iyi kanıyla
Nehir onu uzaklaştırana kadar.

Sana, ey harika dünya,
Seni sonsuz güzellik!
kısa bir aşk mektubu yazacağım
Bu parşömen üzerinde.

ortaya çıktığıma sevindim
yuvarlak çelenkinizde;
Bir teşekkür olarak, kaynağı bulanıklaştırmayacağım
Ve ihtişamını övün!

---

Mascha Kaleko aşağıdaki kelimelere koyun.

Die Zeit steht hala

Zaman hala duruyor. Yok olan biziz. 
Ve yine de, trende uçtuğumuzda, 
evi, tarlayı ve otlayan sürüleri parlatır, 
bir hayalet gibi yanımızdan hızla geçiyor. 
Sonra biri bizi çağırır ve bir rüyada olduğu gibi ortadan kaybolur, 
ev ve alan, elektrik direği ve ağaç ile. 

Hayatımızın manzarası böyle esiyor 
bizi geçip başka bir yıldıza 
ve biz yaklaştıkça bizden çoktan uzaklaşmıştır. 
Onları durdurmak için boşuna çabalıyoruz 
ve iyi bilin ki bütün bunlar sadece bir aldatmacadır. 

Manzara kalır bu arada, bizim trenimiz 
kendisine tahsis edilen milleri kateder. 

Zaman hala duruyor. Acele eden biziz. 

---

Erich Kästner kısaca şöyle özetledi.

İki Emir

Hayatı sev ve ölümü düşün!
Saati geldiğinde gururla kenara çekil.
bir kez yaşamak zorunda olmak
ilk emrimizdir.
sadece bir kez yaşamak
ikincisidir.

---

ludwig uhland neredeyse her zaman olduğu gibi bu konuda derin kaldı.

bir seyir defterinde

Zaman, uçuşunda sadece otlamakla kalmaz
Tarlanın çiçekleri ve ormanın güzelliği,
Gençliğin görkemi ve taze güç:
En kötü soygunları akıllara gelir.
Hangisi güzel ve asil, zengin ve ilahiydi
Ve her işe, her fedakarlığa değer,
Bize çok renksiz, içi boş ve küçük gösteriyor,
O kadar kibirliyiz ki kendimiz de yok oluyoruz.
Ve yine de iyiyiz, eğer küller sadıksa
Aldatılmış kalp olduğunda kıvılcım besler
Tekrar parlamaktan yorulmaz!
Gerçek olan sadece bu parıltı,
Resim konusundan daha yüksek,
Görünüş gerçeklikten çok öz.
Sadece gerçeği gören yaşamıştır;
Hayat sahne gibidir: orada ve burada
Aldatma ortadan kalktığında perde inmelidir.

---

eugene roth bize karşı biraz daha hoşgörülü.

hayat lideri

çok üzülerek görüyoruz
deneyimlemeniz gereken her şey;
ve yine de herkes istekli
daha deneyimleyecek çok şeyi olduğunu.

Hepimiz oldukça neşeyle yükseliyoruz
hayat merdivenimizde yukarı:
Keyif almayı sevdiğimiz iyi
bunlar merdivenin sağlam basamaklarıdır.
Kötü - neredeyse hiç fark etmiyoruz -
boşluktan başka bir şey değildir.

---

Ernest Christopher Dowson 1896 yılındaki bilgilerini şu sözlerle özetlemiş ve eskisini kullanmıştır. Saatler geri.

Özgeçmiş özeti brevis spem nos vetat incohare longam

Hayatın kısa toplamı, bize uzun süre dayanma umudunu yasaklar. (Horace)

Uzun değiller, ağlayanlar ve kahkahalar,
Aşk ve arzu ve nefret:
Sanırım bizden sonra hiçbir payları yok
Kapıyı geçiyoruz.

uzun değiller,
Şarap ve gül günleri:
Sisli bir rüyadan
Yolumuz bir an çıkar sonra kapanır
Bir rüyanın içinde.

---

Daha önce zaten Edgar Allan Poe aşağıdaki harika şiiri yazmayı başardı.

Rüya içinde rüya

Bu öpücüğü alın üzerine alın!
Ve şimdi senden ayrılırken,
Çok fazla itiraf etmeme izin verin -
yanılmıyorsun kim bilir
Günlerimin bir rüya olduğunu;
Yine de umut uçup gittiyse
Bir gecede veya bir günde,
Bir vizyonda ya da hiçbirinde,
Bu nedenle daha az mı gitti?
Gördüğümüz veya göründüğümüz her şey
Bir rüya içinde bir rüyadan başka bir şey değil.

kükremenin ortasında duruyorum
Sörf eziyetli bir kıyıdan,
Ve elimde tutuyorum
Altın kum taneleri
Ne kadar az! yine de nasıl sürünürler
Parmaklarımdan derinlere,
Ben ağlarken – ben ağlarken!
Aman Tanrım! kavrayamaz mıyım
Daha sıkı bir tokayla mı?
O Tanrım! kurtaramaz mıyım
Acımasız dalgadan biri mi?
Tüm gördüğümüz veya göründüğümüz
Ama rüya içinde rüya?

---

Johann Gottfried Herder ardından şu şekilde ifade etti:

Bir rüya, bir rüya bizim hayatımız
burada yeryüzünde.
Bulutların üzerinde yüzen gölgeler gibi
ve biz yok oluyoruz
Ve yavaş adımlarımızı ölçün
uzay ve zamana göre.
Ve bilmiyorum
sonsuzluğun ortasında.

---

Daha önce zaten vardı Andrew Gryphius yani kararını verdi.

hepsi boş

Nereye bakarsan bak, dünyada sadece kibir görürsün.
Bunun bugün inşa ettiğini, yarın yıktığını:
Şehirlerin hala durduğu yerde çayırlar olacak,
Bir çobanın çocuğunun sürülerle oynayacağı.

Hala muhteşem bir şekilde çiçek açan şey yakında ayaklar altına alınacak.
Şimdi zonklayan ve meydan okuyan, yarın kül ve kemik olacak,
Hiçbir şey sonsuz değildir, cevher yok, mermer yok.
Şimdi mutluluk bize gülümsüyor, yakında şikayetler gök gürültüsü.

Yüksek işlerin görkemi bir rüya gibi yok olmalı.
Zaman oyunu, kolay adam, dayanmalı mı?
Ah! Değerli saydığımız tüm bunlar nedir?

Kötü kibir, gölge, toz ve rüzgar kadar;
Bir daha bulamayacağınız bir çayır çiçeği olarak.
Tek bir kişi de sonsuz olanı düşünmek istemez!

---

Joachim Ringelnatz Konuyla ilgili aşağıdaki kelimeleri buldum.

bir mezara

Bir rüzgar, nazikçe esiyor,
Yaprakların ve gözyaşlarının uçup gitmesine izin verin.
bir kez gülümseyerek alın,
ağlayarak sana kim baktı.

oldu, unutulmadı;
Hatırlandı ama affedildi.

bize sahip gibi görünen şey,
hiçbirimiz sahip olmadık
En fazla sadece ödünç alındı.

---

eugene roth tüm durumu biraz daha rahat ve gerekli bir mizah duygusuyla görür. Bu şiir, daha fazla okuması için herkese tavsiye etmek istediğim “Sämtliche Menschen” cildinden alınmıştır.

hayat masasında

Bir insan yine de iyi vakit geçirmek ister,
Ancak masada işler rahatsız edici hale gelir:
Zaten yemek için yerini bekliyor
Bir sonraki nesil,
Büyük bir kaşıkla, sivri bir çatalla,
Bıçağı gaga gibi bilemek.
Kim - hala unutulmaz olan şey! -
İçine bazı sert şeyler yemiş
Ve kim yeterince sıktı
şu anda iyi vakit geçirmek isterdi,
Geçici olarak daha iyi olduğu yerde -
Yine de yeni yiyicilere bakıyor
Derin duygular olmadan olmaz:
Gençliğin güzel kuruntularını görür,
yemeye cesaret eden,
Yaşlı bir adam olarak artık sindiremediği şeyi,
Kendi isteğiyle köşeye gidiyor
Ve son kepçesini içer.
"Çünkü," dedi kendi kendine alçakgönüllü bir şekilde:
“Çok ya da az - yeterliydi!
Bu da karışık değil
Yaşam sevinci hizmet etti.
Tanrı'ya çok büyük parçalar vermeyin -
birlikte mutlu bir şekilde çömelmelerine izin verin,
Sonrakiler gelene kadar,
Ben de – geçici olarak – aldım.
Fed - ücretli: şimdi ödeştim
Ve size afiyet olsun!”

---

Ronald Stuart Thomas sonunda şöyle özetledi:

bence olabilir
biraz daha emin olacağım
biraz daha yakın olmak.
Hepsi bu. Sonsuzluk
anlayış içinde
bu kadar azın fazlasıyla yeterli olduğunu.

---

Ve son olarak alıntı yapıyorum John Wilkes, 18. yüzyıldan, dikkat edin, bir notla Friedrich Ruckert.

hayat

Hayat biraz daha fazla tedarik edebilir,
Birkaç iyi sikişmeden sonra ölürüz.

Zaman asla durmaz...

Zaman asla durmaz
an uçup gidiyor
ve kullanmadığın
sen yaşamadın.

"Zaman bir insanın harcayabileceği en değerli şeydir."

Theophrastus, Diogenes Laërtius'tan alıntılanmıştır, Lives and Opinions of Seçkin Filozofların (1915:186)

---